1989, 3 октября. Сенненский р-н, г.п. Богушевск. Контакт 3-го рода

Оригинальный текст:

Жыхар г.п. Багушэўск Сенненскага раёна Дзмітрый Шмуратка:

“Гэта здарылася 3 кастрычніка 1989 года. Я быў у лесе. З узгорачка ўбачыў: пад елкамі – вялікі зялёна-жоўты, быццам разлінеены на маленькія квадрацікі, прамавуголь-нік. Ён наскрозь прасвечваўся. Калі я пайшоў да яго, то ўбачыў яшчэ адзін. Такога ж колеру, толькі без лінеек. Мне стала ніякавата, і я вырашыў пакінуць гэта месца. Але не змог зрабіць і кроку: быццам нейкая сіла прыціскала да зямлі. Глянуў уверх і ўбачыў аблачынку. Яна апуска-лася на зямлю. Каля вершалін дрэў спынілася. У цэнтры я разглядзеў... чалавека. Ён аддзяліўся ад аблачынкі, паплыў да мяне і стаў метраў за 10-15. Каля двух метраў ростам. Твар ружовы, нос прадаўгаваты, з гарбінкай, вочы чорныя. Лоб і шчокі былі абцягнуты не вядомым мне матэрыялам. Апрануты ў нешта накшталт плашча з капюшонам. Адзенне моцна вібрыравала, і ад яго як бы зыходзілі промні, што хутка мянялі колер.

Некалькі хвілін мы знаходзіліся адзін насупраць аднаго. Я на імгненне павярнуў галаву, а калі зноў глянуў на тое месца, дзе стаяў “чалавек”, яго ўжо не было...”

Наш перевод:

Рассказывает житель г. п. Богушевск Сенненского района Дмитрий Шмуратко:

«Это случилось 3 октября 1989 года. Я был в лесу. Вижу с пригорка: под елками – здоровенный зелено-желтый, как будто бы разлинееный на маленькие квадратики, прямоугольник. Он насквозь просвечивался. Когда подошел к нему, смотрю – еще один! Такого же цвета, только без линеек.

Стало не по себе, и я решил поскорей уйти отсюда. Но не мог сделать и шагу: будто какая–то сила тянула к земле. Глянул вверх и увидел облако. Оно опускалось вниз. В центре же облака я разглядел... человека! Он отделился от «тучки», поплыл ко мне и остановился метрах в 10 - 15. Около двух метров ростом... Лицо розовое, нос продолговатый с горбинкой, глаза–черные. Лоб и щеки были обтянуты неизвестным материалом. Одет в нечто наподобие плаща с капюшоном. Одежда сильно... вибрировала, и от него как будто исходили лучи, которые, в свою очередь, меняли цвет.

Несколько мгновений мы находились один напротив другого. Я на мгновение повернулся, а когда вновь посмотрел на то место, где стоял «человек», то его уже не было».